Cześć, dzień dobry, dobry wieczór.
Dzisiaj post, który powstał dzięki Instagramowemu wyzwaniu kobiecej foto szkoły. Temat, który wraca co jakiś czas. I o ile w pierwszej chwili pomyślałam, "znowu to samo", to za moment przyszła kolejna myśl, " jakie to samo? ". Czytałam swoje poprzednie posty pod tym #zapoznawczy_fotowtorek i zobaczyłam, jak bardzo się zmieniam i jak zmienia się moje życie.
I postanowiłam jeszcze raz się przedstawić.
Napisałam tak
Mam na imię Ola, niedługo skończę 45 lat. Jestem mamą 22 letniej córki i 16 letniego syna.
O sobie na początek mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa.
Któregoś dnia byłam bardzo zmęczona sytuacjami jakie mają miejsce w moim życiu i zapytałam siebie. Ola czego Ty chcesz, czego potrzebujesz?
Wtedy nie wiedziałam. Byłam smutna, zalękniona, uwikłana w opinie innych ludzi.
Po kilku latach poszukiwań znalazłam, to co było zawsze ukryte we mnie głęboko na dnie. Co czekało aż to zobaczę. To moja Wolność. Tego potrzebowałam.
I kilka razy pytano mnie, co jest w życiu dla mnie najważniejsze. Odpowiadałam, że miłość, rodzina, dobro innych. Tak nadal uważam,bo to bardzo ważne i jest to w kanonie moich najważniejszych wartości. Jednak wiem, że to wolność sprawia, że czuję szczęście.
Mam tu na myśli wolność serca i umysłu. Wolność decydowania o sobie i wolność w podejmowaniu decyzji. W słuchaniu siebie i znajdowaniu wszystkich odpowiedzi w sobie. Mogę powiedzieć, że wreszcie żyje w zgodzie ze sobą.
Moja droga była długa i trudna. Było warto.
Największą zmianę przyniosła praktyka jogi kundalini. Joga kundalini pomaga obudzić drzemiącą w nas energię i polepszyć jej przepływ, dzięki czemu życie może stać się pełniejsze i szczęśliwsze. W praktyce sprowadza się to przede wszystkim do odprężenia ciała i umysłu, pozbycia się negatywnej energii, zapomnienia o urazach, porażkach, zaprzestania wewnętrznych analiz. W efekcie odzyskujemy spokój, równowagę, pewność siebie, jesteśmy pozbawieni blokad, które hamują nas przed osiągnięciem pełni swoich możliwości. Z lepszym samopoczuciem psychicznym i mentalnym wiąże się także lepsze zdrowie – krążenie jest pobudzone, ciśnienie się normuje, jesteśmy dotlenieni, pełni energii, rzadziej chorujemy.
Dzięki codziennej praktyce, zniknął mój wszechobecny w życiu strach, ból, obwinianie innych za to, co się działo w moim życiu.
To joga zaczęła otwierać mnie na podejmowanie decyzji. Mialam już odwagę i gotowość na zmiany. Zaczęłam ufać sobie i swoim wyborom.
Zmieniłam pracę, która w przeciwieństwie do poprzedniej dała mi wolność finansową i wolność zarządzania czasem w jakim pracuję.
Pomyślałam, że chcę trochę być sama, bez mężczyzny obok. Kiedyś myślałam, że musi on być, bo nie dam sobie rady. Dziś wiem, że to nieprawda. Chcę pobyć ze sobą i w pełni siebie poznać, bo będąc w związkach nie umiałam tego zrobić, bo cały czas byłam uzależniona od osoby obok. Teraz tego nie chcę. Czy ktoś się pojawi? Może, jak będzie na to przestrzeń i odpowiedni czas i miejsce. Puszczam to...
Zaczęłam słuchać swojego ciała i dbać o dobre nawyki (joga, ruch, medytacja, zdrowe odżywianie, które jest w 99℅ roślinne, odpowiednia ilość snu, rezygnacja z cukru, kawy, alkoholu, otaczanie się ludźmi, którzy mi sprzyjają, odpoczywanie w sposób w jaki w danej chwili mam ochotę, czy to jest wyjazd nad jezioro, czy wyjazd w góry, czy może jednak miasto i zwiedzanie)
Wszystko zaczęło samo się ustawiać kiedy puściłam oczekiwania, opór, walkę o cokolwiek. Życie płynie w pełnej akceptacji na to co przychodzi. I nie znaczy to, że nie przychodzą rzeczy trudne i smutne. Przychodzą. Tylko ja już nad tym się długo nie zatrzymuję, wiem że to minie, że to tylko jakaś zmiana albo sygnał, że coś warto zrobić inaczej. Życie potrafi mówić "sprawdzam" 😉. Tylko reakcja na to, zależy ode mnie.
Ola się śmieje i daje jeszcze jednen z ulubionych cytatów.
Życie nie jest o tym, ile jesteś w stanie wytrzymać. Życie jest o tym, że nie musisz.
Nie jest o tym ile zrobisz, ale o tym czy z miłości.
Nie o tym, że " już nigdy", ale o tym, że jeśli chcesz.
Życie nie jest o tym, że zawsze jest pięknie, ale o tym, że czasem jest trudno, ale warto.
Z miłością
Ola
