Często zastanawiałam się dlaczego pewne zachowania kobiece odbierane są jako złe wychowanie, brak taktu, zachowanie które jest nieodpowiednie, nie "przystoi" damie.
Mam wrażenie, że nas dziewczynki uczono ,że mamy być "miłe", grzeczne , dopasowywać się odpowiednio do sytuacji, i dawano nam odczuć, że nie jest mile widziane, kiedy protestujemy, kiedy jesteśmy silne i czegoś się domagamy. Chłopcom - braciom naszych koleżanek na przykład - wolno było takimi być, choć nie byli ani mili, ani grzeczni.
Dawniej nie traktowano poważnie uczuć dzieci i dawano do zrozumienia, że to co mówisz nie jest aż tak ważne, wychowywano dzieci surowo tłumiąc ich wolę co spowodowało, że teraz nie jesteś pewna siebie i nie potrafisz włączyć o swoje.
Dla mnie konflikty, kłótnie są niemiła sytuacją , trudną dla mnie do wytrzymania.
Dla kobiet jest ważne, by czuły się kochane i lubiane. Mężczyźni pragną władzy i dominacji. Wynika to z predyspozycji, z którymi przychodzimy na świat i które dodatkowo wzmacnia sposób wychowania.
Mam wrażenie, że byłam zbyt uległa, mało albo wcale nie asertywna ciągle bywałam wykorzystywana w różnych sytuacjach, ponieważ pozwalałam za bardzo zbliżyć się do siebie różnym ludziom, zbyt łatwo traciłam cierpliwość albo pozostawiałam mylne wrażenie.
Teraz wiem, że najtrudniejszy był pierwszy krok..... ale zadziałałam, pozwoliłam żeby wyszła ze mnie zołza, ta "niegrzeczna" dziewczynka, która się we mnie buntuje Zrobiłam dla niej miejsce, ona stał się dla mnie nauczycielką kobiecej mądrości i siły.
Moje życie nie musi już być pasmem wyrzeczeń , nie muszę już być miła i sympatyczna dla wszystkich i usłużna .
Teraz ja stawiam wymagania i mówię "nie" gdy uważam, że mam zrobić coś wbrew sobie.
Jeszcze trochę boję się krytyki ale nie zasłania mi ona celu, teraz to też JA jestem ważna.
Zadowalana JA to zadowolone moje najbliższe otoczenie.
OLA SIĘ ŚMIEJE.....bo jest zadowolona z siebie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz